Początki lubelskiego kolarstwa w formie zorganizowanej datować należy na początek 1893 r., kiedy to uchwalono statut Lubelskiego Towarzystwa Cyklistów na którego czele stanął Roman Zaremba, a wiceprezesem został dr Stanisław Dobrucki. Jednym z ośrodków współdziałającym z LTC było Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w którym z wielką pasją i oddaniem działał Józef Lambert, sędzia i współorganizator I Biegu Dookoła Polski w którym z nr. 37 wystartował jego syn Tadeusz Lambert.
Przodkowie Tadusza Lamberta przybyli do Polski z wojskami Napoleona Bonaparte. On sam zawodu ekonomista-handlowiec, ukończył Szkołę Handlową im. Vetterów w Lublinie. Zamiłowanie do sportu, a przede wszystkim do kolarstwa, odziedziczył po swoim ojcu, Józefie Lambercie, znanym w międzywojennym Lublinie miłośnikowi sportu i organizatorowi ruchu sportowego, a zwłaszcza kolarstwa. Tadeusz od najmłodszych lat jeździł na rowerze.
Mając już na swoim koncie znaczące sukcesy w wyścigach szosowych i na torze wziął udział w I Biegu Dookoła Polski 7-16.09.1928 r. Startował z numerem 37 i reprezentował Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Lublinie. W klasyfikacji ostatecznej zajął dopiero 38 miejsce, ale jechał w wyścigu poważnie kontuzjowany. Na jednym z etapów pomagając koledze przy zakładaniu dętki i opony został boleśnie uderzony w splot słoneczny. Z bólem cały wyścig ukończył. Otrzymał nagrodę fair play.
Tadeusz Lambert uczestniczył też w licznych wyścigach na torze w Lublinie. Odnosił tu znaczące sukcesy, czego dowodem może być zdobyty na własność, po trzech zwycięstwach, okolicznościowy puchar. W jego kolekcji znalazły się też liczne medale – nagrody za zwycięstwa i udział w wyścigach organizowanych na terenie woj. lubelskiego.
