Urodził w dniu 02 czerwca 1956 roku w Świdniku. W 1975 roku krótko był zawodnikiem „Startu”, by przenieść się do świdnickiej „Avii” Świdnik (1975-1978), a w końcu do „Gwardii” Wrocław (1978-1984). Uczestniczył w Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu (1976). Polska drużyna zdobyła wówczas złoty medal, a tuż za pudłem (czwarte miejsce) znalazła się na kolejnych igrzyskach w Moskwie (1980). „Lubelskość” Lecha Łasko mierzyć można biorąc pod uwagę fakt, że jego pierwszy start olimpijski miał miejsce wtedy, kiedy bronił barw „Avii” Świdnik. Jako zawodnik tego klubu Pan Lech zdobył brązowy medal mistrzostw Europy juniorów w niemieckim Osnabrueck, srebrny w mistrzostwach Europy seniorów w Belgradzie i brązowy w mistrzostwach Polski. Wszystkie te sukcesy miały miejsce w ciągu jednego 1975 roku! Późniejsze wspaniałe osiągnięcia na arenie międzynarodowej: srebrny medalista mistrzostw Europy (1979, 1981, 1983), dwukrotny finalista mistrzostw świata (1978 – 8 miejsce, 1982 – 6 miejsce) osiągał już w barwach klubu… z Wrocławia. W reprezentacji Polski rozegrał w sumie dwieście sześćdziesiąt jeden meczów, a w będąc zawodnikiem „Gwardii” trzykrotnie triumfował w mistrzostwach Polski (1980, 1981, 1982), dwukrotnie zdobył tytuł wicemistrza (1983, 1984) i raz Puchar Polski (1981). Był jednym z najlepszych atakujących i blokujących zawodników, a w uznaniu tych umiejętności w klasyfikacji „Przeglądu Sportowego” (1982) został najlepszym siatkarzem Polski.
Bibliografia.: Głuszek, 1999, s. 261; Pawlak, 2000, s. 156; Mecner, 2001, s. 109nn; Duński, 2001 s. 519-520; Tuszyński, Kurzyński, 2014, s. 879; Kwiek, Niedźwiecki, 2000, s. 123; Lis, 1985, s. 220; Hądzelek, 1984, s. 98; Judycki 2014, s. 152.
