Urodził się 16 listopada 1940 r. w miejscowości Derło, w powiecie bialskim, w gminie Rokitno. Jest absolwentem Technikum Rolniczego w Jabłoniu (1959) i lubelskiej Akademii Rolniczej (1965), w której otrzymał tytuł magistra inż. zootechnika. W trakcie studiów był zawodnikiem Lubelskiego Klubu Jeździeckiego, a po ich skończeniu „Legii” Warszawa, Ludowych Zespołów Sportowych Rzeczna i „Nadwiślanina” Kwidzyn. Na igrzyskach olimpijskich w roku 1980 w Moskwie na koniu Helios (to „życiowy” koń Pana Józefa, tworzyli razem niezapomnianą parę) zajął dobre dziesiąte miejsce w konkursie indywidualnym ujeżdżenia. Natomiast w konkursie drużynowym, Polska ekipa zajęła czwarte miejsce. Nauczycielami jeździectwa Pana Józefa byli: mjr Marian Fabrycy (kawalerzysta, znany przed wojną uczestnik zawodów hippicznych) i Henryk Sołtysik. Zawsze uprawiał jakiś sport, ale za jeździectwo zabrał się poważnie mając dwadzieścia osiem lat w 1968 roku. czynił to zrazy trochę jako samouk. Zaczął od skoków i WKKW (przygotowywał się nawet do igrzysk w Monachium w 1972), ale dopiero w ujeżdżeniu odnalazł swój talent. Głównie z jego osobą łączy się też odrodzenie tej specjalności jeździeckiej w Polsce po igrzyskach w Moskwie. J. Zagor dwukrotnie zdobywał tytuł mistrza Polski (1978, 1980), dwukrotnie był wicemistrzem w WKKW (1973) i w ujeżdżeniu (1977) i aż czterokrotnie brązowym medalistą w ujeżdżeniu (1981, 1982, 1983, 1984). W latach 1977-86 był trenerem kadry narodowej juniorów i młodych jeźdźców w WKKW (pięć medali Mistrzostw Europy). Wiele lat (1976-1997) szkolił zawodników LKS „Nadwiślanin” Kwidzyn. Był wieloletnim dyrektorem Państwowego Stada Ogierów w Kwidzynie.
Bibliografia: Głuszek, 1999, s. 373; Pawlak, 2000, s. 294; Habinowska, 1986, s. 403-405; Urban, 2012, s. 77-78; Michalik, 1993, s. 900; Urban, 2013, passim.
