Jedną z najważniejszych sportowych imprez międzynarodowych odbywających się w Lublinie w okresie PRL była V Olimpiada Szachowa Kobiet zorganizowana w dniach 7-24 września 1969 r. Miejsce i czas Olimpiady nie były przypadkowe – impreza wpisywała się w obchody XXV-lecia Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a Lublin był przecież pierwszą stolicą PRL.
Tradycja olimpiad szachowych, czyli międzynarodowych turniejów drużynowych sięga roku 1927. Wtedy odbyła się w Londynie pierwsza olimpiada szachowa drużyn męskich. Podobne zawody, w których startowały narodowe drużyny szachowe kobiet rozgrywano od roku 1957. Pierwsza taka olimpiada odbyła się w Emmen (Holandia), kolejne w 1963 r. w Splicie (wówczas Jugosławia) i w 1966 r. w Oberhausen (wówczas RFN).
W IV Olimpiadzie Szachowej Kobiet w Lublinie startowało 15 drużyn z krajów bloku wschodniego i z Europy Zachodniej (Anglia, Austria, Belgia, Bułgaria, Czechosłowacja, Dania, Holandia, Irlandia, Jugosławia, NRD, Polska, RFN, Rumunia, Węgry, ZSRR). Miejscem rozgrywek była hala sportowa Wojewódzkiego Ośrodka Sportu, Turystyki i Wypoczynku przy Alejach Zygmuntowskich. W olimpiadzie, podobnie jak w trzech poprzednich, zwyciężyła drużyna ZSRR. Drugie miejsce zajęły reprezentacje Węgier i Czechosłowacji. Drużyna Polski (Anna Jurczyńska, Mirosława Litmanowicz i Krystyna Radzikowska) zajęła miejsce siódme. Z okazji olimpiady wydano informator z tekstem w języku polskim i angielskim.
Dyrektorem Olimpiady był M. Niewiadomski z Lublina, sędzią głównym – mm. Tibor Florian z Węgier.
Klasyfikacja końcowa:
- ZSRR 26p. z 28
- Węgry 20,5
- Czechosłowacja 19
- Jugosławia 18,5
- Bułgaria 17,5
- NRD 17
- Polska 16,5
- Rumunia 16,5
- Holandia 13
- Anglia 12,5
- NRF 10
- Dania 10
- Austria 6
- Belgia 4,5
- Irlandia 2,5
