Urodziła się 17 stycznia 1947 w Białej Podlaskiej. Uczestniczka Igrzysk Olimpijskich w Monachium (1972). Pani Danuta była wówczas zawodniczką Startu Lublin. W 1972 w stolicy Bawarii wystąpiła w sztafecie 4 x 100 m, która w finale zajęła ósme miejsce. Igrzyska i uzyskany na nich rezultat okazały się jednak dla Pani Danuty dość znaczącą cezurą. Jeśli bowiem trzykrotnie brała udział w mistrzostwach Europy, to dopiero w ostatnich z nich odniosła największy sukces. Stało się tak już po olimpijskim starcie, który z pewnością przyniósł naszej lekkoatletce bagaż wielu doświadczeń. W Atenach w 1969 odpadła w półfinale biegu na 100 m, a sztafeta 4 x 100 m z jej udziałem zajęła w finale piąte miejsce. W roku przedolimpijskim w Helsinkach w biegu indywidualnym sytuacja się powtórzyła, ale w sztafecie nastąpił już progres (awans o jedną pozycję). Wreszcie, już po monachijskich igrzyskach, w Rzymie w 1974 gorycz porażki w półfinałowym biegu na 100 m, został osłodzony zdobyciem brązowego medalu w sprinterskiej sztafecie (wraz z Ewą Długołęcką, Barbarą Bakulin i Ireną Szewińską). Kto wie, jak mógł zakończyć się start Pani Danuty w Monachium, gdyby jedną z jej partnerek była wówczas Mistrzyni Szewińska… A cóż dopiero mogło się wydarzyć w kolejnych igrzyskach w Montrealu?!
Sportowe osiągnięcia Danuty Jędrejek pozornie łatwo zamknąć można zestawieniem liczb i pozycji, które zwykle przysłaniają trud i znój towarzyszący ich uzyskaniu… Była ona zatem mistrzynią Polski w biegu na 100 m w 1969 oraz sześciokrotną wicemistrzynią: na 100 m w 1971 i 1975, na 200 m w 1969 i 1975 oraz w sztafecie 4 x 100 m w 1980 i 1982. Zdobyła również srebrny medal na 60 m w Halowych Mistrzostwach Polski w 1973 choć w tym samym roku w Halowych Mistrzostwach Europy w Rotterdamie odpadła na tym dystansie w biegach eliminacyjnych. Startowała w finale Pucharu Europy w 1970 w sztafecie 4 x 100 m (piąte miejsce). Wystąpiła w dwudziestu siedmiu meczach reprezentacji Polski odnosząc jedno zwycięstwo indywidualne. Dziewięć razy poprawiała rekord Polski w sztafecie 4 x 100 m (do wyniku 43,22 s.). Pozostaje nadal aktualną rekordzistką Polski w nieolimpijskiej konkurencji – sztafecie 4 x 200 m. Znakomita większość danych natury statystycznej przekonuje, że Danuta Jędrejek była znakomitą specjalistką w sprinterskich biegach sztafetowych. Te zaś mają to do siebie, że sukces w nich osiągany jest zawsze wypadkową możliwości czterech osób…
Rekordy życiowe Danuty ciągle wyglądają imponująco: 100 m – 11,30 s., na 200 m – 23, 73 s., na 400 m. – 53,70 s., skok w dal – 607 cm. Kilkadziesiąt lat temu robiły one – oczywiście – jeszcze większe wrażenie. Nie dziwi zatem, że lubelska sprinterka dwukrotnie (w roku 1969 oraz 1971) zwyciężyła w popularnym plebiscycie „Kuriera Lubelskiego”. Stabilność formy i ciągłość osiąganych sukcesów sprawiły natomiast, że w okresie od ponad dziesięciu lat (sic) aż dziewięciokrotnie znalazła się w plebiscytowej Złotej Dziesiątce wspomnianego rankingu (1966, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1974, 1975, 1977). Wydaje się, że sporą w tym rolę odegrały dwa czynniki, dziś już niemal zupełnie wyjątkowe, a wówczas też wcale nieczęste. Pierwszy z nich to bez wątpienia przywiązanie do barw jednego tylko klubu, lubelskiego „Startu”, drugi zaś to ogromne, godne podziwu kilkunastoletnie zaufanie do wyłącznie jednego trenera – Andrzeja Krychowskiego!
