Urodził się 4 lutego 1952 roku w Lublinie. Florecista, absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Zawodnik „AZS” Lublin i warszawskich klubów: „Marymontu”, „Legii” i „AZS”. Jego trenerem był Andrzej Gottner[1].
Startował na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium (1972), w których zdobył złoty medal w drużynie floretowej (w składzie: Marek Dąbrowski, Jerzy Kaczmarek, Lech Koziejowski, Witold Woyda). W zawodach olimpijskich w grupie eliminacyjnej drużyna polska po zwycięstwie z Włochami 11:5 (Godel nie walczył) i porażce z RFN 7:8 (0 zw.) zajęła drugie miejsce. W ćwierćfinale Polacy pokonali Japonię 9:5, a w półfinale zwyciężyli Węgrów 8:7. W dramatycznym finale wygrali z ZSRR 9:5 (w spotkaniach tych Godel, jako najmłodszy i najmniej doświadczony członek drużyny, nie walczył). Na kolejnych Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu (1976) z drużyną floretową (w składzie: Marek Dąbrowski, Lech Koziejowski, Leszek Martewicz, Ziemowit Wojciechowski) zajął piąte miejsce. Był dwukrotnym mistrzem Polski indywidualnie (1973, 1978) i sześciokrotnym w drużynie (1974-1976, 1982, 1984-1985). W 1972 roku zdobył brązowy medal indywidualnie. Został mistrzem świata w drużynie z Hamburga (1978) oraz brązowym medalistą tej rangi zawodów w 1973 roku. Wywalczył tytuł mistrza świata juniorów (1972). W plebiscycie „Kuriera Lubelskiego” na najpopularniejszych sportowców województwa był trzeci w 1972. Jego karierę przerwało zerwane ścięgno Achillesa. Mieszka w Warszawie. Jako długoletni „Azetesiak” w 1999 r. uhonorowany został nagrodą „Złotego Gryfa AZS
Wielki talent (obok znakomitych warunków fizycznych – 188 cm, 83 kg., długie ręce miał także wrodzone, miękkie i skoordynowane ruchy), dla szermierki „odkrył” go zawodnik i trener lubelskich akademików (w latach siedemdziesiątych także kadry narodowej kobiet) Andrzej Gottner, który w poszukiwaniu sparingpartnerów i godziwych warunków do treningu wyemigrował wraz ze swym podopiecznym do stolicy. R. Dyja pisze, że Godel był : „Bardzo trudny dla rywali ze względu na specyficzny styl walki”. Jednak przy dominacji takich szermierczych mistrzów jak Egon Franke, Ryszard Parulski, czy Witold Woyda przedarcie się do krajowej elity szermierzy nie było rzeczą łatwą. Drogę do tego celu utorowało mu z jednej strony zdobycie tytułu mistrza świata juniorów w kwietniu 1972 w Madrycie i przekonanie trenera kadry Zbigniewa Skrudlika, że w sporcie co jakiś czas trzeba stawiać na młodych. Skrudlik był już dwa razy na Igrzyskach Olimpijskich (w Tokio i Meksyku) i miał nosa. Godel trafił do drużyny floretowej na Igrzyska Olimpijskie Monachium kosztem świetnego skądinąd zawodnika Ryszarda Parulskiego. Wszystkie te okoliczności i szybkość wielu wydarzeń wyraźnie zdeprymowały młodego zawodnika. W trakcie igrzysk wystąpił tylko w eliminacjach w meczu z Niemcami, a w walce dwudziestolatka widać było ogromne zdenerwowanie i tremę. Świetnie za to spisała się drużyna i debiutant z Lublina zdobył złoty medal olimpijski! Kolejne lata przynosiły nowe doświadczenia i w wynikających z nich atmosferze systematycznej pracy i spokoju przychodziły inne wypracowane solidnie osiągnięcia, między innymi dwukrotne mistrzostwo Polski w walce na florety indywidualnie (1973, 1978) i sześciokrotnie w drużynie (1974-1976, 1982, 1984-1985). Prawdziwa eksplozja talentu Godela miała miejsce podczas mistrzostw świata na planszach w Hamburgu (1978). Wtedy to on był najstarszy w drużynie i jego bagaż doświadczeń młodsi zawodnicy z drużyny (Marian Sypniewski, Adam Robak, Leszek Martewicz, Bogusław Zych) traktowali jako jedną z gwarancji sukcesu. Pod jego wodzą finałowi przeciwnicy Polaków ponieśli sromotną klęskę, a Plazcy zdobyli złoty medal mistrzostw świata. Dziennikarze sugerują, że występ na planszach w Hamburgu był dla Godela swego rodzaju spłatą „długu za Monachium”. Trudno o tym rozstrzygać, bo sam Godel skutecznie unika i mediów, i rozgłosu..
[1] Andrzej Gottner – szermierz (florecista, szablista); ur. 18 lipca 1941 w Lublinie. Zawodnik AZS Lublin 1953-1961 oraz AZS AWF Warszawa 1961-1967. Młodzieżowy mistrz Polski we florecie 1958. Trener, min. w: FC Offenbach, Niemcy 1972-1981; we włoskich klubach z Friuli i Padwy 1992-2010.
