Badminton jest jedną z najbardziej popularnych gier na świecie, obecną na Igrzyskach Olimpijskich od 1988 r., gdzie potratowano ją jako dyscyplinę pokazową, a już cztery lata później rywalizowano o medale. W Lublinie apogeum jej popularności datujemy na lata 80′ i jest związana bezpośrednio z Klubem Sportowym Sygnał występującym w latach 1980/82 oraz 1989 w najwyższej klasie rozgrywkowej, oraz trenerem Wojciechem Perkiem.
Historia początków badmintona w Lublinie brzmi wręcz anegdotycznie, bo według ówczesnej prasy wszystko zaczęło się w 1968 r. kiedy to Wojciech Perek przypadkowo przeczytał przepisy gry tej dyscypliny i otworzył sekcję przy ognisku TKKF (Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej) „Semafor”. Systematyczny trening i zaangażowanie pozwoliły zebrać wokół klubu kilkadziesiąt zaangażowanych w życie sekcji zaowocowało jej transferem w 1977 r. do Kolejowego Klubu Sportowego Sygnał Lublin i po kolejnych trzech latach sekcja zadebiutowała w najwyższej klasie rozgrywkowej.
Warunkiem awansu do najwyższej klasy rozgrywkowej było zwycięstwo w ostatnim turnieju finałowym II ligi odbywającym się w Nowej Dębie. Przeciwnikami Sygnału byli zawodnicy GHKS Bolesław Bukowno II (5:3) i Stal Nowa Dęba (7:1).
Punkty dla Sygnały uzyskali:
w grach indywidualnych – Andrzej Tutka, Regina Kosior, Andrzej Typiak, Wojciech Błoński
w grach podwójnych – Regina Kosior i Halina Nagajek oraz Wojciech Perek oraz Andrzej Tutka.
w grze mieszanej – Regina Kosior i Andrzej Tutka
Ponad to wystąpiła Bożena Daniel – Wielgus.
W roku awansu sekcja skupiła około 40 zawodników.
Wśród nich prym wiedli:
- seniorzy: Bożena Daniel – Wielgus, Andrzej Typiak oraz pełniący funkcję trenera Wojciech Perek.
- juniorzy: członek kadry narodowej Andrzej Tutka oraz jedna z najlepiej zapowiadających zawodniczek w kraju Regina Kosior.
Zawodnicy do dnia awansu trenowali w hali gimnastycznej VI Liceum Ogólnokształcącego, potem w nieco obszerniejszej hali Technikum Kolejowego.
