Lublin po 1918 r. był miastem rozwijającym się prężnie na niemal każdej płaszczyźnie: gospodarczo, naukowo ale i sportowo. Sport stawał się naturalną potrzebą socjalizacyjną młodych ludzi i co za tym idzie powstały kolejne kluby i organizacje sportowe, oraz przede wszystkim obiekty. Nieoceniony dr Lucjan Piątek podczas jednych ze swoich licznych aktywności na polu dbałości o historię sportu przygotował tekst będący swoistą syntezą lubelskiej kultury fizycznej w latach 1918 – 1939.
Stadion przy ul. Lipowej (Obiekt Akademickiego Związku Sportowego)
Kolejny terenem, bo jeszcze nie stadionem, było boisko przy ul. Lipowej. W dniu 22 stycznia 1922 r powstał AZS przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim założonym w 1918 r. Klub ten zawarł umowę z właścicielem terenów przy te ulicy odgraniczonych murem cmentarnym, obecną ulicą Białą oraz Curie – Skłodowskiej, bez przylegających tam ogródków. Jak podaje kronikarz AZS-u teren ten położony był daleko za miastem. Począwszy od 1860 r. odbywały się tutaj wystawy rolnicze. Pokazywano najlepsze konie zakupywane przez wojsko oraz bydło, trzodę chlewną i maszyny rolnicze. Za szczególnie udane wystawy prasa uważa odbyte w roku 1901, 1908 i 1911 r. AZS wydzierżawił tylko określony teren przy murze cmentarnym. Od maja do lipca 1922 r. studenci zrobili to własnymi siłami boisko do piłki nożnej. Od strony Curie – Skłodowskiej było około 120 boksów poszczególnych właścicieli ziemskich, w głębi były tereny do corocznych zawodów hippicznych w których startował mjr Dobrzański, późniejszy Hubal. W okresie wystaw pracownicy wystawców pilnowali i żywili zwierzęta otrzymując za to 1 zł dziennie co jeszcze dziś w rozmowach ze mną uważają za godziwy zarobek.
Za kroniką AZS cytuję, że pierwszy mecz mistrzowski AZS rozegrał 27 sierpnia 1922 r. wygrywając z Lublinianką 1:0 Kronikarz na całą stronę podje składy i ocenia mecz oraz poszczególnych graczy AZS bardzo krytycznie usprawiedliwiając ich jednocześnie tym, że nie mieli prawidłowego terenu ze względu na pracochłonną budowę boiska.
Po skończeniu działań wojenny w 1921 r. najpopularniejszą dyscypliną Lublina była piłka nożna. W tym roku powstał Lubelski Okręgowy Związek Piłki Nożnej i Lubelski Okręgowy Związek Lekkoatletyki. W 1922 r. zorganizowano w oparciu o to boisko i w koszarach cykl regularnych rozgrywek o mistrzostwo. Tylko AZS jako gospodarz rozgrywał tu wszystkie swoje mecze do 1939 r. Na tym boisku trenowali i grali zawodnicy powstałego w 1924 r. Wojskowego Klubu Sportowego „Unia” a także cztery zespoły żydowskie: Gwiazda (przemianowana później na Stern), Hapoel, Haokach i Maccabi. Lublin liczył wtedy 103 206 stałych mieszkańców z czego ocenia się, że Żydzi stanowili trzecią część mieszkańców miasta.
W 1930 r. zespoły żydowskie trenowały na odgrodzonym przez siebie terenie przy ul. Siennej, po drugiej stronie drogi naprzeciw swego cmentarza, ale mecze rozgrywali od 1926 r. na boisku powstałym wtedy przy ul. Okopowej.
Stadion przy ul. Lipowej studenci powoli rozbudowywali i tak w 1924 r. na prawo od wejścia powstały dwa korty tenisowe, w roku następnym zrobiono ziemię bieżnię o obwodzie 333,3 m., trzy torową na obwodzie i pięciu na prostej o bardzo złych krawężnikach. Takąż ta bieżnia do 1939 r. też została. Wokół bieżni zrobiło siedzenia z grubych desek opartych na palach wkopanych w ziemię. Na trzech rzędach tych tzw. ławek mieściło się ośmiuset widzów. W nieco lepszym stanie były dwie skocznie, dwa koła do rzutów i rozbieg do oszczepu. Nic dziwnego, że zawody lekkoatletyczne rozgrywano tu sporadycznie a także dlatego, że konkurencje na stadionie nie cieszyły się takim zainteresowaniem jak biegi uliczne. Z lekką atletyką zaczęło być lepiej od czasu oddania do użytku stadion przy ul. Okopowej.
Stadion przy ul. Lipowej służył do 1939 r. kiedy okupant zabudował to miejsce na potrzeby obozu koncentracyjnego. Służył on wszystkim studentom, ale zbierali się tu także biegacze. W ich pamięci zapisał się jako miłe miejsce z gustowną trybunką na około 300 widzów., ładnymi drewnianymi rzeźbami, możliwością pogrania na dwóch boiskach w siatkówkę i jednym w koszykówkę. Zimą było tu oświetlone lodowisko z muzyką i bufetem. Wszystko to sprawiło, że teren ten był licznie odwiedzany przez wszystkie warstwy społeczeństwa – od ówczesnego high life począwszy, który prezentował tu rewię mody m.in. na zawodach hippicznych, kortach czy lodowisku do tzw.: ludu, który szczególnie umiłował sobie piłkę nożną.
Źródło: Zbiory Centrum Historii Sportu w Lublinie.
