Skocznia narciarska „Wieniawa”

Ostatnie dekady to prawdziwy okres prosperity dla skoków narciarskich w naszym kraju. Warto jednak pamiętać, że również Lublin ma swą kartę historii w tej pięknej konkurencji sportów zimowych. 

Władze Lublina zgodziły się na budowę skoczni po uzyskaniu licencji trenerskiej drugiego stopnia przez znanego działacz sportowego, trenera, sędziego i kronikarza dra Lucjana Piątka.
Konstrukcja powstała w terenie należącym do Wojskowego Klubu Sportowego przy ul. Króla Stanisława Leszczyńskiego, na północnym zboczu wzgórza Wieniawa. Posiadał drewniany rozbieg, zbudowany na kształt wieży o długości 14 metrów. Zeskok znajdował się z boku boiska treningowego, natomiast wybieg sięgał aż do Czechówki. Rekordzistą skoczni był Wojciech Papież oddając skok na długość 19,5 m.

Skocznię otwarto 15 stycznia 1955, a inauguracyjne zawody rozegrano dwa dni później. Pierwszy konkurs wśród juniorów wygrał Wojciech Papież . W zawodach seniorskich zwyciężył Józef Prokop.

Gazeta „Życie Lubelskie” z 20 stycznia 1955 roku, w następujący sposób opisała ten historyczny konkurs:
„Po uroczystym otwarciu sezonu sportów zimowych odbyły się po raz pierwszy w naszym mieście skoki narciarskie. W konkursie tym startowało 13 zawodników, a ukończyło go 11. Wśród juniorów najlepszym skoczkiem okazał się Wojciech Papież (AZS Lublin), który wykonał skoki długości 14 m. i 12 m., uzyskując ocenę 178,8 pkt. Drugie miejsce zajął Stanisław Wiech (Kolejarz Lublin), skacząc dużo słabiej (długość skoku 8 i 7,5 m. – nota 123,4 pkt.). Otwarty konkurs skoków seniorów wygrał niespodziewanie Józef Prokop (AZS Lublin), uzyskując odległość 14 i 15 m., nota 191,2 pkt, wyprzedzając Tadeusza Borowca (Sparta Lublin), który wykonał skoki tej samej długości, uzyskując notę 181,2 pkt., trzecim był Józef Taras, długość skoków 12,5 i 12 m. – nota 179,6 pkt. Czwarte miejsce zajął Stanisław Bandura (Sparta Lublin), skokami długości 16,5 (z upadkiem) i 15 m., 176,2 pkt. Sędziowali: Bukowski z Krakowa, Kraczkowski, Salnicki i Ceraficki z Lublina. Organizacja dobra. Szkoda tylko, że nie informowano publiczności o przebiegu zawodów (skocznia niezradiofonizowana). Największym osiągnięciem organizacyjnym jest jednak terminowe oddanie do użytku pierwszej w Lublinie skoczni narciarskiej.”

Przez kolejnych dziewięć lat treningi dla swoich narciarzy prowadziły tam kluby: AZS Lublin, Gwardia Lublin, Lublinianka Lublin, KS Staszic Lublin

W 1964 roku decyzją Ministerstwa Obrony Narodowej klub WKS Lublinianka rozwiązał sekcję narciarską.
Ostatecznie skocznia została rozebrana 1 października 1964.