Odradzający się Lubelski sport w dużej mierze bazował na zaangażowaniu i doświadczeniu przedwojennych działaczy i zawodników. Jednocześnie umacniający swoje wpływy środowisko komunistyczne związane z Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego, starało się przejąć i tę dziedzinę życia społecznego, powołując nowe kluby sportowe odwołując się do tradycji sprzed września 1939 r. Jednym z takich przykładów był Wojskowy Klub Sportowy Lublinianka.
Jak donosił ówczesny dziennik „Rzeczpospolita organ Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego” 24 października 1944:
„W ubiegłą sobotę (od red. 21 października) odbyło się w Centralnym Domu Żołnierza Walne Zebranie członków Klubu Sportowego CDŻ, na którym powzięto szereg uchwał. Między innymi uchwalono nazwę klubu, który brzmieć będzie obecnie: Wojskowy Klub Sportowy „Lublinianka”. Wobec braku statutu klubowego, który jest dopiero w stadjum opracowywania – wyłoniono Tymczasowy Zarząd Klubu, mający reprezentować władzę klubu do czasu zatwierdzenia przez następne Walne Zebranie statutu i wyłonienia właściwego Zarządu. Do Zarządu tego weszli obywatele: Gozdecki, Skraiński i Zieliński. Następne Walne Zebranie ustalono na piątek dn. 27 bm. godz. 17-ta.”
Ta sama gazeta donosiła 1 listopada:
„Odbyło się II Walne Zebranie członków WKS Lublinianki, n akórym zatwierdzono statut klubowy i wybrano zarząd w składzie następującym: Prezes – rotmistrz Salomon, wiceprezes Czarnecki, sekretarz podchorąży Gozdecki, skarbnik obywatel Szczebik, gospodarz podchorąży Skraiński, kierownik sekcji pań obywatelka Buchowiecka, kierownik sekcji piłki nożnej obywatel Madej, kierownik sekcji piłki ręcznej obywatel Garbalski, kierownik sekcji bokserskiej obywatel Zieliński”.
