W Lublinie niezwykle rzadko odbywały się międzynarodowe rozgrywki o charakterze mistrzowskim. Jednym z najważniejszych tego rodzaju wydarzeń w okresie PRL była IV Olimpiada Szachowa Kobiet zorganizowana w dniach 7-24 września 1969 r.
W IV Olimpiadzie Szachowej Kobiet w Lublinie odbywała się w hali sportowej Wojewódzkiego Ośrodka Sportu, Turystyki i Wypoczynku przy Alejach Zygmuntowskich w ramach XXV-lecia Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a miejscem zakwaterowania drużyn Hotel Studencki „Almatur”.
Udział w niej wzięło 15 drużyn z krajów bloku wschodniego i z Europy Zachodniej (Anglia, Austria, Belgia, Bułgaria, Czechosłowacja, Dania, Holandia, Irlandia, Jugosławia, NRD, Polska, RFN, Rumunia, Węgry, ZSRR) w tym niemal cała światowa czołówka szachistek (wśród „wielkich nieobecnych” były: Milunka Lazarevic z Jugosławii i Alexandra Ekateriny Nicolau z Rumunii).
W skład Komitetu Organizacyjnego weszli:
- Mieczysław Niewiadomski – Dyrektor Olimpiady
- Janusz Popławski – Zastępca Dyrektora
- Stefan Furus – Zastępca Dyrektora z ramienia Związku
- Zbigniew Nestorowicz – Zastępca Dyrektora ds. technicznych
- Jerzy Pawłowski – Sekretarz
- dr Florian Tibor – Sędzia Główny
- Władysław Litmanowicz – kierownik biura prasowego
- Eugeniusz Kruszewski – kierownik propagandy
- Andrzej Sydor – kierownik wydawnictwa
- Wacław Czurak – kierownik finansowy
- Eugeniusz Ceglarz – kierownik gospodarczy
W olimpiadzie, podobnie jak w trzech poprzednich, zwyciężyła drużyna ZSRR. Drugie miejsce zajęły reprezentacje Węgier i Czechosłowacji. Drużyna Polski (Anna Jurczyńska, Mirosława Litmanowicz i Krystyna Radzikowska) zajęła miejsce siódme.
2. Węgry – Mária Ivánka, Zsuzsa Verőci, Károlyné Honfi
3. Czechosłowacja – Štěpánka Vokřálová, Květa Eretová, Jana Malypetrová
Ze względu na brak nagród za najlepsze indywidualne wyniki, miesięcznik „Szachy” ufundował fundował dwa puchary za najpiękniejsze partie.
