Urodził się się 17 maja 1948 roku w Lublinie. W latach 1962-1968 bronił barw „Lublinianki” zdobywając tytuł mistrza Polski juniorów w roku 1965. Godzi się wspomnieć, iż jako zawodnik lubelskiego klubu zdobył brązowy medal mistrzostw Europy w Helsinkach i Tampere w 1967 roku (w turnieju zdobył trzydzieści osiem punktów). Potem grał w najsilniejszych na przełomie lat 60.70. XX wieku zespołach polskiej męskiej koszykówki: „Śląska” Wrocław (1969-1971, mistrz Polski 1970, brązowy medal 1971), Legii Warszawa (1972-1974). Skry Warszawa (1976-1977). Był wychowankiem trenera Zenona Jaźwierskiego (trenerem kadry był wówczas Witold Zagórski). Pan Waldemar startował w Igrzyskach Olimpijskich w Monachium (1972), reprezentując „Legię” Warszawa. Polska drużyna zajęła wówczas dziesiąte miejsce. O sportowej jakości Lublinianina dowodzi fakt, że w drużynie narodowej (1968-1973) rozegrał sto czterdzieści siedem spotkań zdobywając aż tysiąc czterysta siedemdziesiąt punktów. Jako zawodnik „Śląska” uczestniczył w mistrzostwach Europy w 1969 (czwarte miejsce) i 1971 (czwarte miejsce). Z tym klubem zdobył tytuł mistrza Polski w 1970 roku, a rok potem brązowy medal. Mieszka obecnie w Austrii.
Bibliografia.: Głuszek, 1999, s. 239; Pawlak, 2000, s.130; Schwarzer, 2000, s. 43, 52; Porada, 1980, s. 885; Kwiek, Niedźwiecki, 2000, s.49-50.
