Urodziła się 21 grudnia 1956 roku w Żółkiewce. Zawodniczka „Startu” Lublin, wychowanka trenera Waldemara Sobieszczuka[1]. Startowała na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie (1980) i zajęła w nich siódme miejsce w półfinale biegu na 400 metrów, oraz w 6 w finale sztafety 4 x 400 m (z Jolantą Januchtą, Elżbietą Katolik, Grażyną Oliszewską). W latach 1978-1986 siedemnaście razy reprezentowała Polskę w meczach międzypaństwowych (w dwudziestu siedmiu startach odniosła dwa zwycięstwa indywidualne). Dwukrotnie uczestniczyła w finałch Pucharu Europy (1983, 1985). Aż czterokrotnie biła rekordy kraju (w klubowej sztafecie 4 x 100 m). Ośmiokrotnie zdobywała tytuł mistrzyni Polski: 200 m (1978), 400 m (1980, 1985), 400 m ppł. (1987), 4 x 100 m (1985, 1987, 1988) i 4 x 400 m (1984), sześciokrotnie wicemistrzyni na 400 m (1984, 1986), w sztafecie 4×100 m (1982, 1984, 1986), sztafecie 4 x 400 m (1986). Była brązową medalistką na 400 ppł. (1978), trzykrotnie w sztafecie 4 x 400 m. Została halową mistrzynią Polski w 1980 roku i wicemistrzynią w 1985 r. na 400 m. Największy sukces w sztafecie 4 x 400 m odniosła podczas Mistrzostw Europy w Pradze (1978), w których polski zespół zdobył brązowy medal (czas – 3.26.76). Jej partnerkami w tym biegu rozstawnym były: Krystyna Kacperczyk, Genowefa Błaszak i Irena Szewińska. Startowała także w Halowych Mistrzostwach Europy (1984). W plebiscycie „Kuriera Lubelskiego” na najpopularniejszych sportowców województwa Pani Małgorzata zwyciężyła w latach: 1978, 1980, ósma w 1983, druga w 1984, 1985, trzecia w 1986, szósta w 1987. Mieszka w Lublinie.
[1] Waldemar Sobieszczuk – nauczyciel wychowania fizycznego w Zespole Szkół Elektronicznych, Trener lekkoatletyki w MKS „Start” Lublin, trener kadry narodowej i olimpijskiej w lekkiej atletyce (sprint kobiet). szef bloku sprinterskiego reprezentacji Polski w czasie Igrzysk Olimpijskich w Moskwie.
