Historia lubelskiego sportu pełna jest doniosłych wydarzeń, które wywarły w pamięci mieszkańców trwały ślad. Najwięcej rzecz jasna było ich w piłce nożnej. W latach 60′ piłkarski prym nad Bystrzycą wiedli futboliści Lublinianki, dlatego też wspomnijmy tym razem słynny mecz z Górnikiem Zabrze z 1 marca 1962 r.
Towarzyskiemu spotkaniu Lublinianki z Górnikiem Zabrze, ówczesnym mistrzem Polski towarzyszyły wielkie emocje. Mimo przejmującego chłodu stadion na Wieniawie przybyło niemal 10 000 widzów spragnionych gry największych ówczesnych gwiazd polskiego futbolu w tym niezapomnianego Ernesta Pola.
Jak relacjonowały ówczesne media:
“Zespół Górnika w pierwszym kwadransie gry nie zdradzał zbyt wielkiej chęci do walki, sądząc, że i tak bez trudu upora się z Lublinianką. Ale już wkrótce przekonał się, że żartów nie ma i grał na pełny gaz, nie pozwalając sobie na żadne rozrywkowe zagrywki. Górnicy grali długimi przerzutami ze skrzydła na skrzydło, stwarzając dużo groźnych sytuacji pod bramką wojskowych. Podczas meczu było sporo mrożących krew w żyłach sytuacji podbramkowych.”
Drużyny zagrały w składach:
Lublinianka: Kapciński, (Kokowicz) – Klec, Potocki, Wełniak – Zieliński, (Rejdych), Ruda – Barmański, Nowara, Gorbat, Ciupa, Olszok.
Górnik Zabrze: Kobzik, Floreński, Oślizło, Słomiany (Franosz), Gawlik, (Gwozdek), Kowalski, Czok, Szołtysik, Jankowski, Pohl, Lentner.
Wynik: 2:2 (1:0)
Bramki zdobyli: dla Lublinianki Olszok (2), dla Górnika Pohl i Szkołtysik.
Sędziowali: Sokołów, Michalski i Barwiński.
ale dlaczego tak są poprzekręcane nazwiska zawodników Lublinianki. szacunku trochę dla tych zawodników.
Powinno być:
Kapciński (Kokowicz) – Klee, Potocki, Wełniak – Zieliński (Rejdych), Rudak – Bartmański, Nowara, Gorbat, Ciupa, Olszok
Powinno być:
Kapciński (Kokowicz) – Klee, Potocki, Wełniak – Zieliński (Rejdych), Rudak – Bartmański, Nowara, Gorbat, Ciupa, Olszok