W Lublinie mówiąc o Robotniczym Klubie Sportowym jako pierwszy przychodzi na myśli oczywiście klub założony przy Fabryce Samochodów Ciężarowych. Niewielu jednak pamięta, że pierwszym „RKSem” Lublin był ten założony w połowie maja 1945 r. przez Związek Zawodowy Piekarzy. Klub choć przetrwał formalnie tylko dziesięć miesięcy, miał swoją kontynuację w innych pomiotach realizujących misję krzewienia kultury fizycznej wśród społeczności powojennego Lublina.
Niemal natychmiast po opuszczeniu przez miasto wojsk niemieckiego okupanta, sport jako naturalna potrzeba społeczeństwa rozpoczęła proces odradzania się. Działacze sportowi, którym udało się przetrwać wojenną pożogę przystąpili do prężnych działań mających na celu odbudowę tego, co miało zniknąć we wrześniu 1939 r. Jako pierwsze do swej działalności powracały oczywiście uznane, przedwojenne „marki” jak Lublinianka i AZS, nieco później MKS i organizacje zakładane przez nową, komunistyczna władzę. Powszechne były również ruchy oddolne, których efektem było powoływanie kolejnych klubów, których celem było na nowo rozpalenie pasji do sportu.
Jednym z takich klubów był Robotniczy Klub Sportowy Lublin założny z inicjatywy przewodniczącego Związku Zawodowego Piekarzy, nieznanego z imienia Kaweckiego. Koncepcja ta spotkała się z przychylnością miejscowej Rady Związków Zawodowych, która w porozumieniu z ZZP utworzyła zarząd klubu składający się z: Bogusławskiego, Kaweckiego, Fedorowicza, Wójcika i Kowalskiego.
Wśród powołanych sekcji były: piłka nożna (pod opieką Wielgusiaka, późniejszego pierwszego powojennego kapitana sportowego LOZPN) i bokserska pod egidą Jana Kowalczyka, w planach zaś były sekcje kolarstwa, wioślarstwa i lekkiej atletyki. Pierwsze, oficjalne spotkanie piłkarze RKS Lublin rozegrali 20 maja 1945 r. przeciwko zawodnikom „RKS Lewart Lubartów”, która zakończyło się niekorzystnym wynikiem 5:2.
Historia „RKS Lublin” była jednak zbyt długa, bo już 3 marca 1946 r. klub rozwiązano a w jego miejsce powołano „Społem – Elewator Lublin”. Zaledwie kilka miesięcy później, 27 września1946 r. po kolejnej reorganizacji „KS Społem” połączono z innym klubem „spółdzielców” – „KS Lubelskiej Spółdzielni Spożywców” i założono „Spółdzielczy Klub Sportowy Unia Lublin”. Wybrano nowy zarząd SKS w składzie: Prezes Krupka, wiceprezes ds. administracyjnych Pol, sekretarz Piotrowski, skarbnik Bachowiec, gospodarz Żak. Kierownikami sekcji zostali: piłki nożnej Żak, bokserskiej Kowalczyk, lekkoatletycznej Tarkiewicz. Komisja rewizyjna: Adamski, Rostkowski, Wrotniak. Sąd koleżeński: Skirmunt, Wronowski, Korabiowski.
Koleje losu klubu SKS Unia Lublin są trudne do ustalenia, ale przypuszczać należy, że w okresie stalinizacji sportu polskiego w 1949 r. przekształcony został w „Spójnie”, a następnie w sposób naturalny w Zrzeszenie Sportowe Spółdzielczości Pracy Lublin.
Źródło: Gazeta Lubelska: Nieżalne Pismo Demokratyczne. Nr. 105 (2 czerwca 1945); Gazeta Sportowa: bezpłatny dodatek tygodniowy Gazety Lubelskiej. Nr 5 (4 marca 1946); Gazeta Lubelska: Nieżalne Pismo Demokratyczne. Nr 270. (1 października 1946 r.)
