W 22 lutego 1996 r. odbyło się spotkanie założycielskie Lubelskiego Klubu Żużlowego, podczas którego wybrano zarząd zobligowany do przywrócenia świetności „czarnego sportu” w Lublinie. Zebranie odbyło się w pawilonie należącym do Zakładów Metalowych „Ursus” przy Al. Zygmuntowskich 5. W jego składzie znaleźli się: Ew Szubartowska, Jerzy Reja (prezes Transmotu), Stanisław Klepka, Grzegorz Drohobycki, Krzysztof Gołębiowski (prezes KPRD), Andrzej Kwiek i Gabriel Milczuk, który pełnił także funkcję urzędującego dyrektora klubu. Klub posiadający formę prawną stowarzyszenia, zarejestrowany został w Urzędzie Wojewódzkim pod numerem 249. Wówczas też przyjęto deklarację o zatrudnieniu zawodników na etatach m.in. w: Transmocie, Diadorze Polska, Lubelskim Zakładzie Przemysłu Skórzanego. Ponad to Diadora zobligowała się do przygotowania strojów, LZPS uszycia butów, a Andrzej Sachura z PACO Lublin zaoferował pomoc w bezpłatnym udostępnieniu siłowni.
Już dzień później, zarząd nowo utworzonego Lubelskiego Klubu Żużlowego zwrócił się z prośbą do zarządu Robotniczego Klubu Sportowego Motor Lublin z prośbą o przekazanie zawodników, majątku klubu i praw do zarządzania Autonomiczną Sekcją Sportu Żużlową. Na podstawie tego porozumienia, LKŻ podjął starania w Polskim Związku Motorowym i Głównej Komisji Sportu Żużlowego o zgodę na zajęcia miejsca drużyny Motoru w II-ligowych rozgrywkach (który przyjął zaistniałą sytuację z zadowoleniem).
Jan Demczuk, członek zarządu RKS Motor Lublin komentował: „obie strony zdają sobie sprawę, że najważniejsze w obecnej chwuli jest szybkie porozumienie. Prawdopodobhnie w przyszłym tygodniu podpiszemy wstępną umowę, która umożliwi działaczom LKŻ prowadzenie wszelkich czynności prawnych wymaganych regulaminem rozgrywek. Obie strony uzgodniły, że przekazywanie sekcji będzie odbywać się etapami. Zrobimy wszystko, aby nie miało to wpływu na przygotowanie zawodników i sprzętu do sezonu.
Gabriel Milczuk, dyrektor LKŻ uzupełniał: „brak odpowiedniego dokumentu uniemożliwia nam m.in.: podpisanie umowy z właścicielem stadionu, prowadzenie rozmów z ewentualnymi sponsorami, zawarcie kontraktów z zawodnikami, druk biletów i tysiące innych, superpilnych spraw. Na szczęście dobra wola obu stron pozwala liczyć na szybkie porozumienie. Każda zwłoka wprowadza niepotrzebną nerwowość i w nasze poczynania i – co nie mniej ważne – w przygotowania zawodników, którzy chyba jeszcze nigdy nie trenowali z takim zaangażowaniem. To kapitał, którego nie chcemy zmarnować. Przykładem dobre woli ze strony naszych partnerów jest zgoda na prowadzenie remontu motocykli jeszcze przed zawarciem oficjalnego porozumienia.
Zarząd ASSŻ rzecz jasna przyjął warunki i ostatecznie 14 marca swoją blisko 40 letnią historią zakończyła sekcja żużlowa w klubie RKS Motor Lublin.
Kilka dni wcześniej deklaracje członkowską nowego klubu podpisali zawodnicy: Marek Muszyński, Jerzy Mordel, Jerzy Głogowski, Piotr Styczyński, Tomasz Słowiński, Marcin Nowoszyński, Tomasz Piszcz, Marcin Knap, Robert Szewczyk, Tomasz Pawelec i Marek Iwaniec, a chęć dołączenia do drużyny wyraził także Michaił Starostin. Głównym mechanikiem LKŻ został Krzysztof Góral, jeden z najlepszych ówczesnych specjalistów w swojej dziedzinie, który odrzucił podobno intratną propozycję z GKM Grudziądz.
Starania lubelskich działaczy i zawodników Główna Komisja Sportu Żużlowego usankcjonowała swoją decyzją 24 marca. Wtedy też zarząd LKŻ zaproponował posadę trenera znanemu lubelskim kibicom Ryszarda Bieleckiego. Uzupełniony skład pojechał na trzydniowy obóz do Wrocławia z który zapłacił.. Atlas/Polast Wrocław, który zobligował się na pokrycie kosztów w zamian za wcześniejszy transfer Dariusza Śledzia.
LKŻ w ligowych rozgrywkach zadebiutował na własnym torze, 14 kwietnia 1996 r. w meczu przeciwko CemWap Opole.
Źródło: Kurier Lubelski, numery od 1 do 30 marca 1996 r.
